Dag 4: 'Twilight' en Olympic National Park

Als twaalfjarige was ik een enorme grote fan van de boeken- en filmserie ‘Twilight’. Dat zullen sommigen van jullie zich nog wel herinneren. Vandaag kwam een kinderdroom uit. We bezochten drie (!) verschillende locaties waar de ‘Twilight’-verhalen zich afspelen. Voor zij die ‘Twilight’ niet kennen, hier is de korte inhoud:

Als Bella Swan naar het regenachtige Forks verhuist en de mysterieuze Edward Cullen ontmoet, neemt haar leven een verrassende wending. Edward, met zijn krijtwitte huid en goudkleurige ogen, is zowel onweerstaanbaar als onbereikbaar. Al gauw blijkt dat er iets vreemd aan de hand is met hem en zijn familie. Edward is een vampier en heeft een meer dan gewone interesse in Bella. Ook onmoet Bella de indiaanse Jacob Black, met wie ze snel een sterke band opbouwt. Maar ook Jacob draagt een geheim met zich mee. Hij is een weerwolf, de natuurlijke vijand van de vampier en dus ook van Edward. Voor ze het weet geraakt Bella verwikkeld in een heuse driehoeksverhouding.

Vanuit ons hotel volgden we de Highway 110 naar La Push Beach, de woonplaats van Jacob en het domein van de weerwolven. Een leuke knipoog naar de boeken en bijbehorende films was het bord aan de kant van de weg, dat aangaf dat er geen vampiers werden toegelaten in het gebied. Vanaf het strand had je een mooi uitzicht op enkele ‘haystacks’, machtige rotsblokken die uit het water oprijzen. Na de korte tussenstop hervatten we onze tocht op de Highway 101.

Onze volgende bestemming was Forks, het meest regenachtige dorpje van de Verenigde Staten en het belangrijkste stukje decor van ‘Twilight’. Bij binnenrijden van Forks werd meteen duidelijk dat de lokale bevolking de ‘Twilight’-fandom echt omarmd heeft. In bijna elke etalage zag je kartonnen figuren van Bella en Edward. Bovendien kon je in de plaatselijke restaurants een aangepast ‘Twilight’ menu uitkiezen. Verder stelde het stadje weinig voor.

We sloten de dag af met een bezoek aan het Hoh Rain Forest, gelegen te midden van Olympic National Park. Via enkele wandelingen ervaarden we het groene struikgewas van het regenwoud. Goed te zien was hoe oude, afgestorven stammen de voedingsbodem vormden voor nieuwe bomen. De ondergroei leek er haast ondoordringbaar. Ook bezochten we nog een tweede stuk strand aan de rand van het woud. ’s Avonds bereikten we ons volgende hotel: de Lake Quinault Lodge.