Dag 11 & 12: Glacier National Park

De elfde dag van de reis bracht ons naar Glacier National Park, een gebied dat vandaag de dag een nogal ironische benaming heeft. Voor de gletsjers, waaraan het Amerikaans-Canadese nationale park zijn naam dankt, wordt immers geen reclame meer gemaakt, want die trekken zich steeds meer terug. Er wordt zelfs verwacht dat er in 2030 geen gletsjers meer over zijn. Toch heeft Glacier National Park nog veel andere natuurlijke charmes aan te bieden. Op de planning stond de dwars door het gebied voerende Going-to-the-Sun Road, die in 1932 uit de bergen werd gehakt. Het adembenemende pad dankt zijn naam aan de richting waarin hij zich een weg baant door het park. Vertrekkend vanuit het westen slingert de weg zich omhoog langs Lake McDonald richting de Logan Pass op 2026m. Het eindpunt van de weg ligt in het stadje St Mary.

Helaas botsten we de eerste dag in het park op een onaangename verrassing. Het aantal auto’s dat tegelijk de grote wildernis in mag, is beperkt. Daarom werkt het park met vervoerstoelatingen, die je ongeveer een half jaar op voorhand moet aanvragen. Dat hadden we over het hoofd gezien. Gelukkig was er een manier om het systeem van de vervoerstoelatingen te omzeilen. Zo kon iedereen vrij in het park rondrijden na vier uur ‘s middags. Als je het gebied vroeger wilde bezoeken dan 16u, kon je gebruikmaken van de gratis shuttledienst. De eerste dag bezochten we het park met de auto, startend vanuit het westen; de tweede dag namen we de shuttlebus vanuit het oosten.

Het park liet niemand van ons onberoerd. We stuitten er op woeste watervallen, bergstromen met blauwgroen water en betoverende alpenweiden. De messcherpe bergkammen met eeuwige sneeuw maakten van het beeld een mooi geheel. De tweede dag in het park ontmoetten we onze eerste, en waarschijnlijk ook laatste, grizzlybeer van de reis. Gelukkig konden we het roofdier vanop een veilige afstand in de auto bewonderen. Ik weet niet of ik er wel zo scheutig op ben een beer tijdens het wandelen tegen te komen… ’s Avonds reden we door naar Helena. Het stadje diende zuiver als tussenstop richting Yellowstone National Park. We hebben er dan ook niks bezocht.